Ścieżka przyrodnicza Hanikka to drugi piękny szlak, który odkryłam podczas mojej ostatniej wizyty w Helsinkach. To prosta wycieczka, ale pokazuje wszystko, co tylko na fińskim wybrzeżu można znaleźć: skały, drewniane kładki poprowadzone przez podmokłe tereny, wzgórza i zatoki Bałtyku.
Ścieżka przyrodnicza Hanikka – dojazd
Dojazd na początek szlaku jest dość prosty, niezależnie, czy mieszkasz gdzieś w Helsinkach, czy w Espoo. Wystarczy, że dostaniesz się do linii metra. Pamiętaj jednak żeby wybrać linię M1 jadącą w kierunku Kivenlachti, a nie linię M2, która kończy bieg na Tapioli.
Wysiadamy na stacji Soukka i przechodzimy na przystanek autobusu 145, którym jedziemy aż do przystanku Soukankalliot. Pamiętaj, aby dać znać kierowcy, że chcesz wsiąść (machnąć ręką), a przy wsiadaniu pokazać ważny bilet na przejazd. Chwilę przed Twoim przystankiem wciśnij przycisk STOP żeby kierowca wiedział, że chcesz wysiąść. W Finlandii wszystkie przystanki działają jak nasze polskie „na żądanie”.
Autobus linii 145 jeździ 2 razy na godzinę, także warto sprawdzić wcześniej godziny odjazdu z poszczególnych przystanków, aby nie stać potem za długo przy drodze. Lepiej ten czas spędzić przecież w lesie 😉
Na miejsce możesz też dojechać autobusem linii 542, który ma dłużą trasę i objeżdża półwysep z drugiej strony. W takim przypadku wsiadasz na tym samym przystanku, ale wysiadasz na pętli, na przystanku Munkstranden. 542 jeździ częściej, bo co 15 minut. Aby dojść do szlaku wystarczy przejść 200 metrów prosto, skręcić w lewo na skrzyżowaniu i po kolejnych 100 metrach znajdziecie się przy tablicy z mapą, która pokazuje, jak wygląda ścieżka przyrodnicza Hanikka.
Ceny biletów, rozkłady jazdy i planer trasy dojazdu znajdziecie na stronie HSL.
Początek szlaku
Szlak można zacząć w kilku miejscach, co świetnie widać na powyższej mapie. Osobom, które dojeżdżają tutaj komunikacją miejską, najłatwiej będzie zacząć z przystanków, które wymieniłam wcześniej. Zmotoryzowani mogą zacząć z każdego miejsca, gdzie oznaczony jest parking.
Przy wejściu na szlak znajdziecie mapę z zaznaczonym przebiegiem szlaku. Całość ma około 7 km długości, ale trasę możecie oczywiście skrócić. Najciekawszym odcinkiem jest fragment szlaku po wschodniej stronie drogi, ale, jeśli tylko macie czas i siłę, warto przejść cały szlak. Nie powinno zająć Wam to więcej jak 3 godziny.
Ścieżka przyrodnicza Hanikka
Początek szlaku to przejście po drewnianych kładkach przez torfowisko. W moim przypadku nie jest to takie proste, bo deski są oblodzone i ośnieżone, trudno zachować na nich równowagę.
Potem wchodzimy na wzniesienia i teren staje się dość skalisty. Dobre buty zdecydowanie się przydają. Na jeden z występów skalnych wprowadzają nas nieduże schody.
Po sekcji skalnej przychodzi czas na teren bardziej płaski. W końcu dochodzę do rozgałęzienia szlaku. Chwilę zajmuje mi rozkminienie mapy i kierunku, w którym mam iść. Okazuje się, że w prawo odchodzi odnoga szlaku na parking, a w lewo biegnie dalsza część szlaku.
Dochodzę do brzegu i rozkoszuję się słońcem. Jest przepięknie!
Patrzę na dalszą część szlaku i oblodzoną kładkę. Ehh… no chyba teraz to już założę raczki, bo w tym tempie, ślizgając się i obchodząc oblodzone odcinki, to nie dojdę do końca przed zmrokiem.
Włażę na wielki głaz z ładnym widokiem, jem sobie drugie śniadanie i piję herbatkę z termosu. A potem zakładam raczki i ruszam dalej.
Podmokła część szlaku
Teraz szlak zmienia się. Koniec górek i dołków.
Przez większość czasu idę po drewnianych kładkach, mniej lub bardziej oblodzonych, które kluczą pomiędzy świerkowymi lasami. To odcinek bardzo malowniczy i muszę przyznać, że bardzo przypadł mi do gustu.
Po drodze będziecie mijać wyraźną ścieżkę odbijającą w lewo, kilkadziesiąt metrów przed małym, drewnianym mostkiem. Jeśli chcecie wejść na ptasią wieżę obserwacyjną, powinniście skręcić tutaj w lewo. Niestety, miejsce to nie jest zupełnie oznaczone, więc musicie zachować czujność.
Ścieżka przyrodnicza Hanikka – wieża obserwacyjna
Czy warto zajść na wieżę?
Zdecydowanie tak! Nie jest ona wysoka, ale widok na zatokę jest naprawdę ładny. Także , jeśli tylko macie siłę i czas, warto nadłożyć te kilkaset metrów drogi.
Ostatni odcinek przed przejściem przez drogę jest stosunkowo mało przyjemny. Idziemy na tyłach domów mieszkalnych, a zamiast ptaków słychać samochody. Drogę przekraczamy bezkolizyjnie, tunelem.
A potem ścieżka przyrodnicza Hanikka ponownie wkracza w las i prowadzi nas na dość wysokie skalne wzniesienia. Znów pojawiają się skały, kamienie i męczące podejścia.
Po około 15 minutach dochodzimy do szutrowej drogi. Skręcamy nią w prawo, idziemy około 200 metrów i ponownie skręcamy w prawo, gdzie szlak znów wkracza na drewniane kładki. Potem jeszcze jedna górka i w końcu schodzimy do głównej drogi, jednocześnie kończąc naszą wycieczkę.
Idealne miejsce na jednodniową wycieczkę z Helsinek
Ścieżka przyrodnicza Hanikka to idealne miejsce na jednodniowy wypad z Helsinek. Zobaczycie tutaj wszystkie elementy fińskiego wybrzeża, spędzicie trochę czasu w naturze. Poza tym dojedziecie tutaj bez problemu zarówno samochodem, jak i komunikacją publiczną. Także bardzo polecam, jeśli będzie w Helsinkach dłużej niż 2 dni 🙂
A jeśli jeszcze Wam mało, polecam ścieżkę przyrodniczą Bergo, która znajduje się na tym samym półwyspie i do której możecie dojechać nawet tym samym autobusem.
